ALFA ROMEO by BOANO

Carrozzeria Boano was een Italiaanse carrosseriebouwer uit Grugliasco , nabij Turijn , die tussen 1954 en 1957 een reeks sportwagens van carrosserieën voorzag. Sommige carrosserieën werden door Boano zelf ontworpen; in andere gevallen implementeerde Boano simpelweg een ontwerp van een derde partij. Het bedrijf wordt vooral geassocieerd met de Ferrari 250 GT , waarvoor het talloze carrosserieën produceerde. De opvolger van het bedrijf is Carrozzeria Ellena .

Carrozzeria Boano werd in 1954 opgericht door Felice Mario Boano . Boano, geboren in 1903, werkte sinds de jaren 30 als carrosseriebouwer voor bedrijven als Vignale en Ghia . Van 1944 tot 1953 leidde hij Carrozzeria Ghia, waar hij in die tijd partner was. Na de oprichting van zijn eigen carrosseriewerkplaats, die hij samen met zijn zoon Gian Paolo Boano en Luciano Pollo leidde, richtte Boano zich aanvankelijk op carrosserieën voor Alfa Romeo en Abarth , waarvan de meeste unieke exemplaren bleven. Vanaf 1956 richtte het bedrijf zich voornamelijk op Ferrari- chassis. In dat jaar en het jaar daarop produceerde Boano een groot deel van de carrosserieën voor de Ferrari 250 GT; hij produceerde ook andere unieke exemplaren op verschillende chassis. In 1957 werd Boano hoofd van het Fiat Centro Stile , waarvoor hij talloze carrosserieën ontwierp, waaronder die van de Fiat 130 sedan . Met Boano's overstap naar Fiat stopte Carrozzeria Boano met de productie van Ferrari-carrosserieën. De productie werd overgebracht naar Carrozzeria Ellena, een carrosseriebedrijf dat in 1954 werd opgericht door Boano's schoonzoon, Ezio Ellena.  Carrozzeria Ellena bleef bestaan ​​tot 1966.

Het beroemdste voertuig van Carrozzeria Boano is de Ferrari 250 GT Coupé, met een door Pininfarina ontworpen carrosserie die nu als een klassieker wordt beschouwd. Er werden ook talloze andere auto's gebouwd, waarvan sommige een opvallende carrosserie hadden.

In 1956 ontwierp Mario Boano een cabrioletcarrosserie voor de Ferrari 250 GT. Het voertuig werd in 1956 publiekelijk gepresenteerd op de Ferrari-stand op de Autosalon van Genève. 

Naast Boano's cabriolet werd in Genève ook een coupéversie van de 250 GT, ontworpen door Pininfarina, tentoongesteld. Een bijzonder kenmerk van het Pininfarina-ontwerp was de hoge taillelijn, die contrasteerde met het zeer lage dak. De strak gesneden dakstructuur had een panoramisch raam achter de B-stijl . Pininfarina had het tentoongestelde exemplaar zelf vervaardigd; Pininfarina miste echter de capaciteit voor serieproductie, wat noodzakelijk was na positieve reacties van het publiek.  Het contract voor de serieproductie van de Pininfarina-coupé werd vervolgens gegund aan Carrozzeria Boano, dat tussen 1956 en 1957 ongeveer 70 exemplaren produceerde.  Stilistisch hield Boano zich strikt aan het ontwerp van Pininfarina. De voertuigen worden nu meestal Ferrari 250 GT Boano genoemd. 

Nadat Carrozzeria Boano in 1957 haar activiteiten had gestaakt, hervatte Carrozzeria Ellena eind 1957 de productie van Pininfarina coupés. De Ellena-versies waren grotendeels identiek aan de door Boano gebouwde carrosserieën, hoewel de meeste een hoger dak hadden;  ze hadden ook enkele technische wijzigingen. Ellena produceerde nog ongeveer 50 exemplaren van de 250 GT met Pininfarina-carrosserie. Vanaf 1958 werd de productie van de 250 GT coupés overgedragen aan Pininfarina. 

Gebaseerd op de Ferrari 410 Superamerica ontwierp Boano een coupé en een cabriolet. De voertuigen bleven uniek.

Boano ontwierp en bouwde een aantal speciale carrosserieën voor Alfa Romeo-voertuigen. Dit omvatte een sportwagen voor de Argentijnse president Juan Peròn , gebaseerd op een gebruikt 6C 3000- chassis en bekleed door Mario Boano met een coupécarrosserie die deed denken aan de Disco Volante . De auto bleef een unicum  , hoewel er een zeer vergelijkbare auto werd gebouwd op basis van de Alfa 1900 SS en werd getoond op de Salon van Turijn in 1955.  Deze auto overleefde ook. 

Iets later ontwierp Boano een tweedeursversie van de Alfa Romeo 1900 , de Primavera , die ook een panoramische achterruit had, die deed denken aan de lijnen van de Ferrari 250 GT. Boano produceerde tussen 1955 en 1957 talloze exemplaren van dit model. 

In 1955 ontwierp de Franse ontwerper Raymond Loewy een tweezits sedancoupé gebaseerd op de Jaguar XK 140 , met een carrosserie met enkele futuristische elementen. De voorkant van de auto was puntig, met verzonken koplampen in ronde tunnels. De motorkap had een opvallende schep. De achterruit was een panoramische voorruit en werd van het dak gescheiden door een brede, verchroomde rolbeugel. De auto had geen bumpers aan de voor- of achterkant.  Boano produceerde de carrosserie in opdracht van Loewy. 

In 1955 ontwierp Gian Paolo Boano een conceptauto , de Indianapolis , voor het Amerikaanse luxemerk Lincoln. Deze werd eerst tentoongesteld in Turijn en later in de Verenigde Staten. Hij beïnvloedde enkele details in het ontwerp van de Lincoln Premiere, die in 1956 in productie ging. De Indianapolis zou in de jaren zestig eigendom zijn geweest van Errol Fly